Czy uzależnienie członka rodziny ma wpływ na resztę rodziny?
Rodzina i dom są dla nas bardzo ważne. Małżeństwo, dzieci, rodzice to duża część naszego życia.
To właśnie tu, w domu, lokujemy największą część naszych uczuć – spodziewamy się doświadczać wsparcia, miłości, akceptacji. Oczekujemy, że będziemy obdarzeni szacunkiem, spodziewamy się czułości. Słowem, rodzina i dom powinny być źródłem spokoju, intymności i bezpieczeństwa. Zdarza się jednak, że jest odwrotnie. Jeżeli, któryś z jej członków traci kontrolę nad własnym zachowaniem rodzina staje się miejscem lęku, niepewności, obcości i bólu. Najbliżsi osobie uzależnionej nie rozumieją co się dzieje. Dlaczego ktoś bliski i kochany powoli przeistacza się w obcego, okrutnego człowieka, którego nie obchodzi ani samopoczucie ani los jego rodziny. Partnerzy osoby uzależnionej (dotyczy to w równej mierze osób uzależnionych od alkoholu, narkotyków i innych środków chemicznych ale także uzależnień behawioralnych), początkowo próbują pomagać, rozumieć, usprawiedliwiają zachowania i postępowanie osoby uzależnionej. Z czasem popadają w frustrację, tracą poczucie własnej wartości.
Podobnie rzecz ma się z dziećmi. Nawet najmłodsze, jeśli nie rozumieją co się dzieje w domu, reagują napięciem na ogólną sytuację domową. Starsze dzieci wstydzą się zachowań osoby uzależnionej np. rodzica, wstydzą się zaprosić kogoś z koleżeństwa do domu, bo nigdy nie wiadomo czy coś złego się nie stanie. Z powodu ciągłego stresu zaczynają chorować, mogą mieć problemy z nauką, koncentracją. Czują się gorsze, nic nie warte, zagubione i obce w świecie dorosłych, nie rozumieją dlaczego tak się dzieje. Aby, w miarę bezpiecznie przeżyć w takiej rodzinie dzieci przyjmują odpowiednie role, które pozwalają im w miarę „spokojnie” funkcjonować.
Uzależnienie … cdn