PATOLOGICZNY HAZARD

 

hazard 2Czym jest patologiczny hazard?

W języku polskim słowo hazard to „ryzykowne przedsięwzięcie, którego wynik zależy wyłącznie od przypadku”.

Czym innym jest uczestniczenie w grze losowej z określonym przez siebie limitem pieniędzy obracanych w grze i zakończeniem jej niezależnie od wyniku, a czym innym – uzależnienie od hazardu, czyli sytuacja, kiedy ta „zabawa” doprowadza do powstawania problemów życiowych, zaś człowiek uzależniony od hazardu, mimo że zdaje sobie sprawę z kłopotów, nie zaprzestaje grania.

Patologiczny hazard (inaczej: hazard przymusowy) został włączony do 10. Rewizji Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10) w rozdziale piątym „Zaburzenia Psychiczne i zaburzenia zachowania”, w podrozdziale „Zaburzenia nawyków i popędów”. Według wyżej wymienionej klasyfikacji patologiczny hazard to cykliczne działanie bez określonej, rozsądnej motywacji, niepoddające się kontroli i przeważnie szkodzące zarówno pacjenta, jak i innym ludziom.

Chorobę tę określa się jako „działania powiązane z popędem do działania”. Tym, co popycha uzależnionego do grania, jest potrzeba doznawania silnych emocji. Ich moc wzrasta wraz z wygraną. Przegrana natomiast osłabia poczucie szacunku do własnej osoby i zmniejsza poczucie kontroli, tj. wywołuje chęć odrobienia straty. Odzyskanie komfortu jest – w poczuciu gracza – możliwe tylko poprzez kontynuację gry.

Paradoksalnie większość uzależnionych graczy więcej satysfakcji czerpie z przegranej niż z wygranej. W przypadku przegranej mabowiem „realny” powód do kolejnej gry. W rezultacie uzależniony nie potrafi przerwać gry, bez względu na stan portfela. Co ważne, czas od rozpoczęcia gry do utraty kontroli nie jest jednorodny: mogą to być miesiące, ale także całe lata…

 


Do najpopularniejszych gier hazardowych zaliczamy:

  1. automaty do gry (tzw. jednoręki bandyta),
  2. ruletka, bingo
  3. gry w karty (poker, Black Jack)
  4. wyścigi konne czy wyścigi psów
  5. internetowe gry hazardowe, w których korzysta się można z kart kredytowych
  6. totolotek
  7. konkursy audiotele
  8. loterie

 

Nawet osoby grające w „bezpieczniejsze” gry typu totalotek czy audiotele mogą całkowicie stracić kontrolę nad swoimi emocjami. Gdy chęć zysku i napięcie typowe dla gier przeważa nad rozsądkiem, grający zaczynają częściej „inwestować” w tego typu gry.

 

Fazy powstawania i rozwoju uzależnienia:

  1. faza zwycięstw: okazjonalne granie, marzenia wokół ogromnych wygranych, stopniowe zwiększenie częstotliwości grania i stawek, chęć powtórzenia „wielkich wygranych”, fałszywe poczucie „dobrej passy”
  2. faza strat: większe kwoty i ogromne straty, zaciąganie kredytów, próby odegrania się, przeznaczanie wygranej na spłaty pożyczek, ukrywanie problemu, nieustanna wiara w powtórzenie sukcesów
  3. faza desperacji: izolacja od bliskich i przyjaciół, utrata miejsca pracy, panika wynikająca z rosnących zobowiązań, próby przestępstwa, wyczerpanie emocjonalnego, poczucie winy, wyrzuty sumienia, depresja, lęk, bezradność
  4. faza utraty nadziei: rozpad związku, poczucie pustki, braku nadziei na poprawę, myśli bądź próby samobójcze, wejście w inne uzależnienie np. od alkoholu, leków

hazard

Czy jesteś uzależniony od hazardu?

Przeprowadź autodiagnozę.

  1. Czy przez uprawianie hazardu traciłeś czas przeznaczony na pracę i szkołę?
  2. Czy przez hazard Twoja rodzina stała się nieszczęśliwa?
  3. Czy uprawianie hazardu wpłynęło na Twoją reputację?
  4. Czy czułeś wyrzuty sumienia po grze?
  5. Czy przez hazard próbowałeś spłacić zobowiązania?
  6. Czy grania spowodowało obniżenie Twoich ambicji?
  7. Czy po przegranej miałeś potrzebę kontynuowania gry, by odrobić stratę?
  8. Czy po wygranej czułeś przymus grania dalej?
  9. Czy uprawiałeś hazard aż do ostatniej złotówki?
  10. Czy brałeś pożyczki, by grać?
  11. Czy sprzedałeś coś, by grać?
  12. Czy bywałeś niechętny do wydania „hazardowych wygranych” na normalne wydatki?
  13. Czy gra powodowała, że zaniedbywałeś dobrobyt Twojej rodziny?
  14. Czy uprawiałeś hazard dłużej niż planowałeś?
  15. Czy grałeś, by uciec pod problemów?
  16. Czy dokonałeś nielegalnego czynu, by sfinansować hazard?
  17. Czy hazard sprawił, że miałeś kłopoty ze snem?
  18. Czy miałeś pragnienie, by świętować jakieś szczęśliwe wydarzenie przez wielogodzinną grę?
  19. Czy brałeś uwagę autodestrukcję lub samobójstwo w wyniku Twojego hazardu?
  20. Czy kłótnie, rozczarowania lub frustracje wywołują w Tobie impuls do grania?

Uwaga: Większość osób, które są uzależnione od hazardu, odpowiada twierdząco na co najmniej siedem pytań.

 

Kryteria uzależnienia od hazardu (wg klasyfikacji ICD-10):

  1. skoncentrowanie wokół hazardu lub zarabiania pieniędzy na grę;
  2. przeznaczanie na grę więcej pieniędzy niż pierwotnie planowano;
  3. potrzeba zwiększenia częstotliwości i stawki zakładów;fazy_hazard_male
  4. niepokój w sytuacjach ograniczenia hazardu;
  5. powroty w miejsca, gdzie doszło do dużej przegranej, by odrobić stratę;
  6. podejmowanie prób kontroli uzależnienia;
  7. rezygnowanie z dotychczasowych przyjemności na rzecz hazardu,
  8. uprawianie hazardu dla uzyskania korzyści społecznych;
  9. kontynuowanie hazardu mimo braku możliwości spłaty zobowiązań.

 

Leczenie uzależnienia od hazardu

Ze względu na specyfikę uzależnienia osoby uzależnione od hazardu biorą udział w tym samym programie, w którym uczestniczą osoby uzależnione od substancji psychoaktywnych. W naszym ośrodku prowadzimy spotkania poświęcone problemom specyficznym dla tego uzależnienia. Szczegółowy program znajduje się w zakładce program terapii.

 

Terapia ta obejmuje:

  1. program Psychoterapii Podstawowej – 4 tygodnie;
  2. program Psychoterapii Podstawowej z elementami terapii pogłębionej – 6/8 tygodni.