…kiedy się zaniepokoić
Alkoholizm to choroba, która nie jest łatwa do zdiagnozowania od razu. Przychodzi wolno. Niepostrzeżenie. Ale daje o sobie sygnały. Warto je poznać, by móc wcześniej podjąć leczenie. Te sygnały to:
- Picie mimo świadomości szkód, jakie ono wyrządza;
- Picie jednorazowo 100 gramów czystego alkoholu etylowego (tj. 5 dużych piw, litr wina, ćwierć litra wódki);
- Regularne spożywanie 2 piw/2 lampek wina/kieliszka wódki;
- Rozpoczynanie dnia od alkoholu, także tzw. klin, czyli picie rano po intensywnym piciu wieczorem;
- Picie w samotności,
- Zaniedbywanie obowiązków z powodu nadmiernego picia.
- Trudności w przypomnieniu sobie, co wydarzyło się poprzedniego dnia w sytuacjach picia;
- Niwelowanie za pomocą alkoholu poczucia winy i wyrzutów sumienia;
- Jazda po pijanemu;
- Reagowanie irytacją, napięciem i rozdrażnieniem, gdy kontakt z alkoholem jest utrudniony;
- Otrzymywanie komunikatów sugerujących ograniczenie ilości lub zaprzestania picia.
…o promilachPoziom stężenia alkoholu we krwi powoduje konkretne reakcje organizmu. Poniżej przedstawiamy najważniejsze symptomy poszczególnych poziomów:
- 0,3 – 0,5‰ – stan wskazujący na użycie alkoholu: upośledzenie koordynacji ruchowo-wzrokowej, zaburzenia równowagi, euforia;
- 0,5 – 0,7‰ – stan nietrzeźwości: zaburzenie sprawności ruchowej, osłabienie refleksu, pobudliwość, gadatliwość, zmniejszenie samokontroli, niewłaściwa ocena własnych możliwości;
- 0,7 – 2‰ – zaburzenia równowagi, sprawności, koordynacji ruchowej, drażliwość, znaczne obniżenie progu bólu, opóźnienie czasu reakcji, zmniejszenie tolerancji, zachowania agresywne, rozhamowanie seksualne, wzrost ciśnienia krwi, przyśpieszenie tętna.
- 2 – 3‰ –zaburzenia mowy, spowolnienie psychoruchowe, zaburzenia równowagi, zwiększona senność, obniżenie zdolności do samokontroli zachowań, znaczne zaburzenia koordynacji ruchowej.
- 3 – 4‰ –zmniejszenie ciśnienia i ciepłoty organizmu, zniesienie odruchów fizjologicznych, znaczne zaburzenia świadomości mogące prowadzić do śpiączki.
- 4‰ – głęboka śpiączka, zaburzenia ośrodka naczyniowo- ruchowego i oddechowego, mogące prowadzić do ich porażenia.
…do osób, których bliscy piją
Alkoholizm nie jest chorobą jednej osoby, ale całej jej rodziny. Dysfunkcjonalność takiej rodziny polega na tym m.in., że nie ma w niej miejsca na stabilny i indywidualny rozwój jej poszczególnych członków.
Dysfunkcjonalność nie powstaje nagle. Cechuje się natomiast określoną dynamiką i dlatego dość łatwo możemy wyodrębnić poszczególne stadia tego procesu.
- W początkowych fazach rodzina neguje istnienie problemu.
- Kolejny etap to próby wyeliminowania problemu; obrona przed Wówczas społecznym napiętnowaniem związanym z alkoholizmem; ograniczenie kontaktów z otoczeniem.
- Następny moment to faza chaosu; zaburzenia emocjonalne u dzieci, rosnące i spiętrzające się kryzysy powodują działania zmierzające do uzyskania pomocy; próby przeorganizowania rodziny; próby separacji alkoholika i definitywnego usunięcia go z rodziny.
Czym jest współuzależnienie? To forma zaadoptowania się do nieprawidłowego układu relacji z ludźmi. Tym, co typowe dla osób z syndromem współuzależnienia, jest przeświadczenie o swojej zdolności do wywierania dużego wpływu na zachowanie drugiego człowieka.
Za istnieniem współuzależnienia przemawiają zachowania takie jak:
- uleganie rytmowi picia alkoholika,
- branie na siebie całkowitej odpowiedzialności,
- nieustanne kontrolowanie go,
- pomaganie i przesadne opiekowanie się nim,
- tolerowanie wielu patologicznych zachowan alkoholika,
- doznawanie poczucia winy i obniżonego poczucia wartości,
- zaniedbywanie potrzeb samego siebie.
Jak racjonalnie postępować, co robić, aby nie uczestniczyć w tym zachowaniu?
- Pamiętaj, że alkoholizm jest chorobą przewlekłą, by moc pomóc choremu, zaakceptuj tę prawdę i przestań się wstydzić.
- Alkoholizm nie jest rodzinną hańbą. To choroba.
- Nie traktuj alkoholika jak rozkapryszonego dziecka.
- Nie rób wyrzutów, nie wdawaj się w awantury, zwłaszcza jeśli chory jest pod wpływem alkoholu.
- Nie przyjmuj obietnic bez pokrycia. Nie pozwalaj się okłamywać i mamić.
- Nie stosuj szantażu: „Jeśli mnie kochasz, przestań pić”.
- Na nic nie zda się kontrola; alkoholik i tak ukryje rzeczywistą ilośc spożytego alkoholu;
- Nie szukaj kolejnych kryjówek. Alkoholik znajdzie sobie kolejną.
- Nie rób za pijącego niczego, co mógłby on zrobić sam. Nie spłacaj długów, nie tłumacz się za niego, nie usprawiedliwiaj.
- Nie oczekuj natychmiastowego efektu: jak w każdej innej przewlekłej chorobie czas leczenia i rekonwalescencji jest długi, możliwe są także nawroty choroby.
- Okazuj mu miłość, dawaj wsparcie i wyraź zrozumienie podczas podejmowanych prób zakończenia picia i utrzymywania trzeźwości.
dr n. med. Bohdan T. Woronowicz