Syndrom DDA to zespół problemów i zaburzeń wynikających z destrukcyjnych schematów osobistych, powstałych w dzieciństwie w rodzinie alkoholowej, które utrudniają adekwatny, bezpośredni kontakt z teraźniejszością i powodują psychologiczne zamknięcie się w traumatycznej przeszłości. Przeżywanie i interpretowanie aktualnych wydarzeń i relacji odbywa się przez bolesnych doświadczeń z dzieciństwa. Zniekształcenia te nie są przez DDA uświadamiane. Destrukcyjne schematy przyczyniają się do powstawania u tych osób wielu zaburzeń w kontakcie z samym sobą : tworzenia negatywnego lub niespójnego obrazu siebie, atakowania siebie i ignorowania swoich potrzeb, nadmiernego przeżywania negatywnych uczuć. Powodują też problemy w relacjach z innymi osobami: wrogi i nieufny stosunek do innych, przeżywanie ambiwalentnych emocji i pragnień w kontaktach interpersonalnych, destrukcyjne wzory kontaktowania się z innymi, szczególnie z osobami będącymi w bliskich związkach.
Główne cechy osób z syndromem DDA to ;
- trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów od początku do końca,
- kłamanie, gdy równie dobrze można powiedzieć prawdę,
- bezlitosne osądzanie siebie,
- trudności w nawiązywaniu bliskich kontaktów,
- przesadna reakcja na zmiany, na które nie ma się wpływu,
- bezustanne poszukiwanie potwierdzenia i uznania,
- przekonanie, że jest się innym od wszystkich,
- bycie nadmiernie odpowiedzialnym, albo nadmiernie nieodpowiedzialnym,
- osoby te są niezwykle lojalne, nawet w obliczu dowodów, że druga strona nie zasługuje na to,
- uleganie impulsom.