Współuzależnienie…
” Nie jest łatwo znaleźć szczęcie w sobie
ale nie można go znaleźć nigdzie indziej.”
( Agnes Repplier )
Wielu specjalistów twierdzi, że pierwszym krokiem ku zmianie jest uświadomienie sobie własnych zachowań i potrzeb. Następnym jest przyjęcie tego do wiadomości a kolejnym rozpoczęcie wprowadzania zmian.
Dawniej leczenie dotyczyło przede wszystkim samego uzależnionego, zaś członkowie rodziny byli jako dopełnienie głównego pacjenta. Członkom rodzin najczęściej zalecano uczestnictwo w Al – Anon ( odpowiednik AA ).
We współczesnych placówkach odwykowych leczeniem obejmuje się nie tylko osoby uzależnione ale i współuzależnione. Proponuje się im podjęcie terapii własnej która obejmuje:
- autodiagnozę – rozpoznanie własnej sytuacji, sposobów reagowania i wynikających z nich konsekwencji,
- pracę nad zmianą zachowania, w tym również uczenie samoobrony, szczególnie gdy w związku istnieje przemoc,
- ćwiczenie nowych zachowań, które nie będą pogłębiać uwikłanie i pozwolą zacząć funkcjonować inaczej niż dotychczas,
- określenie i przepracowanie problemów emocjonalnych, wymagające czasem głębszej psychoterapii,
- ćwiczenie umiejętności radzenia sobie ze stresem,
- pracę terapeutyczną nad zmianą systemu myślenia,
- pracę terapeutyczną nad kontaktowaniem się z własnymi uczuciami,
- pracę terapeutyczną nad zmianą traktowania siebie samej,
- naukę umiejętności interpersonalnych.
Metody jakie obecnie stosuje się w terapii współuzależnienia jest terapia grupowa, terapia indywidualna, maratony i treningi rozwojowe. Ważną rolę odgrywa, też udział w mitingach Al – Anon, jako czynnik wspierający i pomagający w wychodzeniu ze współuzależnienia.